0Landseer przez część organizacji kynologicznych określany jest jako biało – czarna odmiana nowofundlanda, a sama nazwa dotyczy tylko koloru umaszczenia. FCI natomiast uznała go za osobną rasę i do nazwy dodała przydomek „European-Continental Type” w skrócie ETC, co w polskim tłumaczeniu oznacza – typ europejsko-kontynentalny, podkreślając tym samym, że chodzi o odrębną rasę.
Landseer ECT – historia
Historia landseerów ETC rozpoczyna się u wybrzeży Kanady, a dokładniej na wyspie zwanej później Nową Fundlandia. Tam miejscowe psy krzyżują się prawdopodobnie z psami przywiezionymi przez odwiedzających te rejony Wikingów. Mają one gęstą sierść i są odporne na zimno, dość masywne, o umaszczeniu czarnym, brązowym lub łaciatym. Pomagają one rybakom i są świetnymi pływakami, z wyjątkową pasą do wody.
W XVIII wieku do Nowej Fundlandii zaczynają przybijać również statki angielskie, a angielscy marynarze chętnie zabierają ze sobą miejscowe psy, sprzedając je później bogatym arystokratom. Psy nowofundlandzkie stają się na tyle popularne wśród wyższych sfer i zaczynają pojawiać się również na obrazach malarzy z tamtych czasów.
Zwłaszcza jeden z nich przypodobał sobie psy zza oceanu i był nim nadworny malarz rodziny królewski Edwin Landseer. Na jego obrazach pojawiają się przede wszystkim psy odmiany biało-czarnej i to właśnie od jego nazwiska biało-czarny pies z Nowej Fundlandii dostanie później swoją oficjalną nazwę.
Pomimo że w tamtych czasach funkcjonowały wszystkie trzy odmiany kolorystyczne – biało-czarna, brązowa i czarna, hodowcy z Europy i Kanady zaczęli skupiać się przede wszystkim na psach czarnych, pozostałe umaszczenia traktując po macoszemu. W wyniku tego odmiana biała-czarna praktycznie przestała istnieć.
Jej historia jednak odmienia się kiedy w Szwajcarii w 1902 roku po rodzicach sprawdzonych z Anglii w hodowli „v. Vevey” rodzą się biało-czarne szczeniaki. Dają one później w hodowli „v.Mollis” wraz z innymi angielskimi importami podwaliny pod pracę hodowlaną mającą na celu wyodrębnienie odmiany białej-czarnej od pozostałych kolorów.
Prace nad rasą prowadzone przez szwajcarskich, niemieckich, austriackich oraz holenderskich kynologów mimo przeciwnością, jaką były między innymi I i II wojna światowa, doprowadziły w końcu do momentu, gdzie w 1960 roku zjazd klubów nowofundlandów zatwierdził standard nowej rasy, nadając jej nazwę „landseer european-continental type w skrócie ECT. Warto podkreślić, że mimo to, amerykańscy hodowcy dalej traktowali biało-czarne psy, jako odmianę kolorystyczną w obrębie tej samej rasy (nowofundland), a nazwy landseer używali jedynie do określenia charakterystycznego biało-czarnego umaszczenia.
Landseer ECT – wygląd
Landseer ECT różni się od bardziej znanego nowofundlanda budową, jak również charakterem. Biało-czarne psy oprócz umaszczenia charakteryzują się także wysokonożnością i lżejszą budową w porównaniu do swoich pobratymców. Landseery ETC to duże psy (72 – 80 cm wzrostu psy i 67 – 72 cm wzrostu suki), o mocnej, harmonijnej budowie ciała.
Mają masywną, szeroką głowę, czarny nos, średniej wielkości, brązowe lub ciemnobrązowe oczy. Uszy w kształcie trójkąta są wysoko osadzone, średniej wielkości, noszone blisko głowy. Grzbiet jest prosty i równy, zad dobrze umięśniony, a klatka piersiowa głęboka i szeroka. Ogon sięga trochę poniżej stawu skokowego i porośnięty jest gęstą, krzaczastą sierścią. Podczas spoczynku luźno opadający, w czasie ruchu noszony prosto.
Włos okrywowy landseera ETC powinien być długi, prosty, gęsty i miękki w dotyku. Wyjątek stanowi głowa, gdzie sierść jest krótka i delikatna. Podszerstek, choć obfity jednak jest mniej gęsty niż u nowofundlanda. Podstawowym umaszczeniem jest kolor biały, na którego tle występują na grzbiecie i zadzie czarne łaty. Głowa jest czarna z białą kufą i symetryczną strzałką, która łączy kufę z kołnierzem. Przód klatki piersiowej, nogi, ogon i kołnierz muszą być białe.
Landseer ECT – pielęgnacja
Sierść landseera ETC wymaga regularnego czesania, aby jego pozostała w należytej kondycji. Dodatkowo trzeba sprawdzać i dbać o stan oczu, uszu i pazurów.
Landseer ECT – zdrowie
Niestety ze względu na swoje rozmiary landseery ETC nie należą do psów długowiecznych. Przeciętna długość ich życia to około 9 – 10 lat. W rasie występują też pewne schorzenia genetyczne. Oprócz charakterystycznej zwłaszcza dla dużych ras dysplazji stawów biodrowych i łokciowych, psy te mogą mieć problem ze zwężeniem zastawki w aorcie, padaczką, tendencją do skrętu jelit, cystynurią, która jest wrodzoną chorobą metaboliczną oraz problemami z powieką i uszami.
Landseer ECT – charakter
Landseery ETC w porównaniu do nowofundlandów są bardziej aktywne i żywiołowe. Uwielbiają ruch i zabawę. Są niesamowicie przywiązane do rodziny, doskonale dogadują się z dziećmi. Obdarzone dużą inteligencją charakteryzują się także zrównoważonym charakterem. Mogą odstraszać wyglądem i w razie konieczności staną w obronie swojego pana, jednak w głębi duszy są niekonfliktowe, pozbawione chęci do kłusownictwa. Jako dawni pomocnicy rybaków uwielbiają wodę i są świetnymi pływakami.
Landseer ECT – dla kogo?
Landseer ETC przede wszystkim idealnie sprawdzi się w roli psa rodzinnego. Nie jest trudny w wychowaniu, chętnie podporządkowuje się swojemu panu, a jego niekonfliktowa natura sprawia, że nie powinien przysparzać wielu problemu. Potrzebuje jednak kontaktu z człowiekiem, także nie nadaje się na samotnego stróża podwórka.
Nie można również zapominać, że jest to duży pies, potrzebujący dużo miejsca, a także, że gorące lato może być dla niego problemem, chyba że ma dostęp do wody, którą z oczywistych powodów uwielbia. Tak samo jak nowofundland rasa ta idealnie sprawdza się w ratownictwie wodnym i może być w tym kierunku wszechstronnie szkolona.