Dog dancing – poproś swojego psa do tańca

Czy pies może być partnerem do tańca? Okazuje się, że tak a dog dancing (taniec z psem) jest oficjalną dyscypliną kynologiczną FCI. Niestety w Polsce nie zdobyła ona popularności i w tej chwili nie są rozgrywane żadne oficjalne zawody. Nie znaczy to jednak, że nie istnieją w naszym kraju miłośnicy tego sportu. W 2019 roku mieliśmy nawet swoją reprezentantkę na Mistrzostwach Świata w Niemczech. Joanna Piec wraz ze swoim owczarkiem węgierskim mudi startowała w kategorii freestyle. Na czym więc polega ta dyscyplina? O tym poniżej.

Dog dancing – wgląd do regulaminu

Aby dobrze zrozumieć, czym jest taniec z psem, musimy przyjrzeć się dokładniej dwóm osobnym konkurencją, które w sobie zawiera. Tak samo, jak w tańcu samba znacznie się różni od tanga, tak samo w dog dancingu heelwork to music (WTM), czyli praca przy nodze do muzyki znaczenie się różni do freestylu. Ponieważ w Polsce, jak już wspomnieliśmy, nie rozgrywają się oficjalne zawody w tej dyscyplinie, przyjrzymy się zasadom opisanym w oficjalnym regulaminie FCI dotyczących zawodów międzynarodowych i mistrzostw świata.

Zasady ogólne

By móc wystartować w zawodach międzynarodowych, musimy być członkiem Związku Kynologicznego w Polsce i mieć co najmniej 14 lat. Nasz czworonożny partner musi być psem rasowym i posiadać rodowód FCI. To niestety wyklucza kundelki z możliwości startu w zawodach międzynarodowych i mistrzostwach świata. Nasz taneczny partner musi mieć minimum 18 miesięcy.

Same zawody odbywają się na ringu o wielkości 20mx20m, a cały występ ocenia trzech do pięciu niezależnych sędziów. Występ trwa maksymalnie 4 minuty, a pies na ringu pracuje bez smyczy. Dozwolone jest użycie rekwizytów, jednak muszą być one w jakiś sposób wykorzystane przez psa i być częścią prezentacji. Niedozwolone jest ubieranie czworonoga w ozdobne stroje, czy farbowanie sierści. Przewodnik również nie powinien swoim strojem odwracać uwagi od psa i jego pracy.

Komendy podczas wystąpienia mogą być wydawane głosowo lub gestem. Ich ilość nie ma znaczenia, liczy się płynność i zgranie przewodnika i psa. Sędziowie oceniają zarówno wrażenia ogólne, jak i jakość wykonania poszczególnych elementów, wrażenia artystyczne, współpracę oraz dostosowanie układu tanecznego do możliwości psiego zawodnika.

 

Poszczególne konkurencje

W dog dancing istnieją dwie konkurencję. Zawodnicy mogą startować w jednej z nich, lub w obu.

Heelwork to music (HTM), czyli praca przy nodze do muzyki

Jak sama nazwa wskazuje, w tej konkurencji pies pracuje przede wszystkim przy nodze przewodnika. W heelwork to music pies powinien być nie dalej niż 15 cm od niego. Podczas całego występu musi on płynnie dostosować ruchy do ruchów handlera. Jeżeli jakiś element wykonywany jest w odległości dalszej niż 50 cm od przewodnika, jest on zaliczany do freestylu. W HTC ilość takich elementów jest ograniczona do maksimum 25% całego występu. Chodzenie przy nodze w tej konkurencji daleko wykracza poza to, które znamy z zawodów posłuszeństwa. W heelwork to music pies może przyjąć wiele różnych pozycji względem przewodnika. I tak może on być:

• przy lewej nodze przewodnika,

• prawej nodze przewodnika,

• przy lewej nodze, ale odwrócony tyłem w stosunku do przewodnika,

• przy prawej nodze, ale odwrócony tyłem w stosunku do przewodnika,

• przed przewodnikiem ustawiony do niego prawym bokiem,

• przed przewodnikiem ustawiony do niego lewym bokiem,

• za przewodnikiem ustawiony do niego prawym bokiem,

• za przewodnikiem ustawiony do niego lewym bokiem,

• pomiędzy nogami przewodnika ustawiony w tym samym kierunku co przewodnik,

• pomiędzy nogami przewodnika ustawiony w przeciwnym kierunku co przewodnik.

Jak widać, ten element w heelwork to music jest znacznie bardziej rozbudowany. Pies musi umieć poruszać się w wielu różnych pozycjach i po różnych stronach przewodnika.

 

Freestyle

Freestyle jest odwrotnością heelwork to music, gdzie głównym zadaniem psa jest dostosowanie swojego kroku do przewodnika. W tej konkurencji natomiast ograniczeniem jest jedynie wyobraźnia handlera, możliwości fizyczne i bezpieczeństwo psa. Mamy tu więc chodzenie na dwóch lapach, obroty, podskoki, ukłony, chodzenie tyłem, slalom między nogami i różne inne ewolucje, które stanowią cały urok freestylu. Ta konkurencja daje zaprezentowania pełni możliwości psa, a to wszystko oczywiście w rytm wybranej muzyki. Występ może również zawierać elementy HTM, jednak nie mogą one przekroczyć 25% całego występu.

Uroki dog dancingu

Dog dancing, a szczególnie freestyle, daje możliwość zaprezentowania nie tylko świetnego wyszkolenia psa, ale i również pomysłowości przewodnika i jego zdolności artystycznych. W porównaniu do szablonowych zawodów posłuszeństwa jest tutaj zdecydowanie o wiele więcej przestrzeni na inwencję twórczą, a także możliwość dopasowania układu do charakteru i możliwości czworonożnego przyjaciela. Nie ważne czy startujesz z malutkim papilonem, czy z nowofundlandem zawsze możesz ułożyć układ taneczny tak, aby zaprezentował wasze mocne strony i ukrył te słabsze. Miejmy nadzieje, że z czasem dog dancing zagości w pełni na naszej rodzimej scenie kynologicznej.