Dzieci i psy – Pomoc w rozwoju

Dzieci i psy – rozwój emocjonalny i relacyjny

Połączenie dzieci i psów okazało się pomocne w rozwoju emocjonalnym i relacyjnym, szczególnie u młodszych dzieci.

Istnieje wiele korzyści, które dziecko może wyciągnąć z relacji z psem. Często występują spore różnice w rozwoju w stosunku do dzieci, które nie miały takiej możliwości. Nic dziwnego: człowiek mieszka z psem od co najmniej 30 000 lat, a społeczeństwo wiejskie porzuciliśmy dopiero ok. pięćdziesięciu lat temu.

Pies dla stanowi dla dziecka (w pierwszych sześciu latach życia) bezpieczną bazę, która może wzmocnić jego samoocenę i poczucie własnej skuteczności i pomóc mu podjąć unikalne przygody poznawcze, inne niż te oferowane przez bezpieczną ludzką bazę.

Relacja z psem pomaga w procesach decentralizacji i wzmacnia pewne usposobienia, takie jak empatia, zrozumienie potrzeb, altruizm, skłonność do opieki, metodyczna i odpowiedzialna organizacja procesów, takich jak staranność i poświęcenie.

Ponadto konieczność komunikowania się z psem rozwija umiejętności niewerbalne, takie jak poprawna postawa, usposobienie przestrzenne, płynność ruchów, zdolności psychomotoryczne czy mimika. Współpraca dziecka z psem wynika również pośrednio z nawyków, które są przyjmowane z psem, na przykład uczenia prowadzenia na smyczy, a nawet po prostu zabawy. Wreszcie nie ma wątpliwości, że związek ten wzbogaca wyobraźnię dziecka, nie tylko dlatego, że pies wyraża inne modele niż ludzkie, ale także dlatego, że życie z psem oznacza ściślejszy związek z naturą, a tym samym z różnorodnością biologiczną.

Podejście dziecka do psów i kotów

Mówiąc o podejściu dziecka do psów i kotów, aktywna obecność rodziców jest oczywiście fundamentalna. Rola rodzica jest niezwykle ważna, szczególnie w przypadku dzieci, czyli do pięciu lat życia. Związek musi być zawsze nadzorowany przez osobę dorosłą. Maluchy mają tendencję do stosowania niewłaściwych zachowań, takich jak jazda na grzbiecie, pociąganie za ogon, wkładanie palców do oczu i tak dalej. Dlatego rodzic musi mieć możliwość natychmiastowej interwencji.

Co więcej, kiedy dzieci są małe, istnieje duże ryzyko upadku lub zranienia. Czasem wystarczy odrobina entuzjazmu u zwierzęcia, być może pobudzona przez dziecko, aby wszystko zmieniło się w wypadek.

Wreszcie, zabawy muszą być nadzorowane, ponieważ często niewłaściwa zabawa może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Bezpieczeństwo jest najważniejsze, ale istnieją dwa inne powody, dla których aktywna obecność rodzica jest absolutnie konieczna.

Obecność rodzica

Przede wszystkim rodzic musi sprawić, aby dziecko zostało przygotowane do przyjęcia w domu zwierzęcia. Nie wolno przedstawiać psa lub kota jako zabawki. Nie może stanowić również odpowiedzi na zachciankę, gdy dziecko widziało szczeniaka w telewizji lub na spacerze. Adopcja zwierzęcia oznacza przede wszystkim przygotowanie się do jego przyjęcia, tak jak do porodu.

Po drugie, rodzic musi być w stanie przekazać pewne informacje, które są fundamentalne zarówno dla dziecka, jak i dla dobrostanu zwierzęcia. W rzeczywistości dziecko, podekscytowane, nie zdaje sobie sprawy, kiedy nadszedł czas, aby pozwolić swemu nowemu przyjacielowi odpocząć. Nie wie kiedy trzeba szanować jego prywatność – na przykład podczas jedzenia lub odpoczynku. Nie zdaje sobie sprawy jakie są jego podstawowe potrzeby w postaci wody i jedzenia, jak uczyć go prawidłowych nawyków.

Rodzic musi nauczyć dziecko szacunku. Chociaż miłość i zaangażowanie są naturalnymi i spontanicznymi uczuciami, szacunek wymaga jednak wiedzy, której dziecko nie może posiadać i której należy go nauczyć.

Roberto Marchesini
Etiolog i ilozof


Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.