Egzamin na psa użytkowego IGP

Egzamin na psa użytkowego IGP

Egzamin na psa użytkowego IGP – trochę historii

IGP (IPO) wywodzi się z testów przeprowadzanych od 1901 roku w Niemczech dla owczarków niemieckich, które w ten sposób miały udowodnić swoją przydatność już nie jako psy pasterskie, ale psy policyjne i wojenne. Testy te były znane pod nazwą „Schutzhund„, czyli pies obronny. IPO stało się międzynarodową wersją tych testów zatwierdzoną przez FCI i dostępną także dla innych ras użytkowych.

Egzamin na psa użytkowego IGP

Na czym polega egzamin na psa użytkowego IGP?

IGP jest wszechstronnym egzaminem użytkowym i składa się z trzech prób: pracy węchowej, posłuszeństwa i obrony.Konieczność opanowania tak szerokiego wachlarza umiejętności czynni z tego sportu prawdziwe wyzwanie zarówno dla psa, jak i szkolącego go przewodnika. Egzaminy/zawody organizowane są w 3 klasach trudności IGP 1, IGP 2, IGP 3. Dodatkowo mamy IGP-V, czyli egzamin wstępy, którego zaliczenie może, ale nie musi poprzedzać przystąpienie do IGP 1.

Przed każdym egzaminem zostaje przeprowadzona również próba zachowania, która ma za zadanie nie dopuścić do startu psów lękliwych, nerwowych lub agresywnych. Jej dokładny przebieg ustala każdorazowo sędzia. Obejmuje ona między innymi test odporności na strzały, a także identyfikację psa, czyli sprawdzenie numeru tatuażu lub chipu. Psy nierodowodowe i bez tatuażu muszą posiadać wszczepiony chip. Jeżeli psa nie można zidentyfikować, nie zostanie od dopuszczony do egzaminu.

A. Praca na śladzie

W zależności od stopnia zaawansowania pies musi przejść po śladzie zapachowym zostawionym przez przewodnika lub osobę obcą, znaleźć oraz odpowiednio zaznaczyć poprzez przyjęcie pozycji stojącej, siedzącej lub leżącej pozostawione tam przedmioty. Im wyższa klasa tym ślady są dłuższe, starsze i mają więcej zakrętów. Pies musi pracować z nosem nisko przy ziemi i z dużą dokładnością.

B. Posłuszeństwo

Posłuszeństwo w IGP obejmuje łącznie do 9 ćwiczeń ( w zależności od klasy), które podlegają ocenie zarówno pod względem poprawności technicznej, jak i postawy, jaką prezentuje pies (jego motywację, kontakt z przewodnikiem, pewność siebie, radość podczas wykonywania ćwiczeń). Mamy tutaj między innymi chodzenie przy nodze bez smyczy, komendy w marszu, aportowanie w kilku wariantach, czy warowanie w rozproszeniach.

C. Obrona

Cześć IGP, która wywołuje najwięcej emocji to zdecydowanie obrona. Pies musi wykazać się odwagą i jednocześnie bezwzględnym posłuszeństwem i opanowaniem podczas „walki” z pozorantem wyposażonym w rękaw ochronny, który jest obiektem ataku. Schwytanie za jakąkolwiek inną część ciała pozoranta niż rękaw kończy się natychmiastową dyskwalifikacją. Pozorant wyposażony jest również w miękką pałkę, którą może przeprowadzić tzw. test pałki, czyli uderzyć nią psa w okolicach kłębu. Uderzenie ze względu na budowę pałki nie jest szczególnie bolesne i służy bardziej próbie wystraszenia psa niż zadania mu bólu.

W zależności od klasy pies ma do wykonania 3-8 ćwiczeń obejmujących m.in. rewirowanie, czyli przeszukanie kryjówek w celu znalezienia pozoranta, oszczekanie go w kryjówce, powstrzymania próby ucieczki, czy atak w ruchu. Na rozkaz przewodnika pies musi natychmiast zaprzestać walki z pozorantem i puścić rękaw. Jeżeli nie wykona on polecenia, przewodnik może wydać mu dwie dodatkowe komendy, tracąc jednak punkty za wydanie każdej z nich. Jeżeli po 2 dodatkowej komendzie pies nie puści rękawa, zostaje zdyskwalifikowany.

Warunki dopuszczenia psa do egzaminu na psa użytkowego IGP

Do egzaminu IGP dopuszczone są wszystkie psy niezależnie od rasy, które mogą fizycznie podołać jego wymaganiom i które spełnią określone warunki. Aby wziąć udział w poszczególnych klasach, pies musi:

  • w IGP-V: mieć ukończone 15 miesięcy oraz mieć zaliczony egzamin na psa towarzyszącego z testem reakcji w miejscach publicznych BH-VT,
  • w IGP 1: mieć ukończone 18 miesięcy oraz mieć zaliczony egzamin na psa towarzyszącego z testem reakcji w miejscach publicznych BH-VT,
  • w IGP 2: mieć ukończone 19 miesięcy oraz mieć zaliczony egzamin IGP 1,
  • w IGP 3: mieć ukończone 20 miesięcy oraz mieć zaliczony egzamin IGP 2.

Czy z każdym psem można trenować IGP?

Choć w teorii IGP można trenować z każdym psem, mogącym sobie poradzić fizycznie z zadaniami, jednak nie każdy czworonóg podoła psychicznie takiemu wyzwaniu. Trzy próby wymagają od psa z jednej strony odwagi, posiadania odpowiednich popędów gwarantujących motywację i zaangażowania w wykonywane ćwiczenia, a z drugiej strony zrównoważenie, zdolność do podporządkowania się przewodnikowi oraz umiejętność panowania nad ekstremalnymi emocjami. Niezwykle trudne jest dla psa uspokojenie się po emocjonującej walce z pozorantem a sam atak na biegnącego i krzyczącego obcego pozoranta na nowym, nieznanym terenie wymaga dużej odporności psychicznej i odwagi. Nie bez przyczyny w rasach obronnych takich, jak owczarki niemieckie, czy owczarki belgijskie od lat istnieją specjalne linie pracujące, które od pokoleń selekcjonowane są właśnie pod kątem posiadania odpowiednich cech charakteru do tego rodzaju sportu i to właśnie psy tych ras wiodą prym na zawodach IGP.

Jeżeli chcemy spróbować przygotować do egzaminu IGP swojego pupila, będziemy musieli skorzystać z pomocy doświadczonego pozoranta i szkoleniowca. Jednocześnie to oni pomogą nam określić czy szkolenie w tym kierunku (przede wszystkim chodzi o ćwiczenia z zakresu obrony) jest dla naszego psa wskazane. Dla psów lękliwych lub nadpobudliwych praca z pozorantem może być bardzo stresująca i doprowadzić do powstania niepożądanych nawyków, lub zachowań, które przysporzą nam kłopotów również poza placem szkoleniowym.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.