Mondioring to niezwykle widowiskowy sport kynologiczny dostarczający widzom niezwykłą dawkę emocji. Dla zawodników to sprawdzian wyszkolenia psa i jego psychicznych predyspozycji oraz umiejętności szkoleniowych przewodnika.
Co to jest Mondioring?
Mondioring powstał w latach 80 jako sport dla psów obronnych stworzony przez przedstawicieli organizacji kynologicznych z kilku krajów m.in. Francji i Belgii. Miał on ujednolicić regulaminy tego typu sportów i tym samym umożliwić rywalizację na arenie międzynarodowej przewodnikom i ich psom.
W Mondioringu nacisk kładziony jest przede wszystkim na bezwzględne posłuszeństwo i obronę przewodnika i przedmiotu w warunkach rozproszeń. W przeciwieństwie do IGP (anchor), gdzie warunki są z góry określone, Mondioring pozwala na różnego rodzaju aranżacje scen ataku, aportowanie różnych przedmiotów itd. Tutaj liczy się przede wszystkim skuteczność i wykonanie zadania.
W roku 1995 FCI uznało Mondioring jako oficjalną dyscyplinę sportów kynologicznych.
Ogólne zasady rządzące Mondioringiem
Mondioring składa się z trzech kategorii I, II, III, w których pies ma do wykonania zadania z trzech zakresów. Są to:
- posłuszeństwo
- skoki
- obrona
Im wyższa kategoria, tym więcej zadań stawianych jest przed psem i są one trudniejsze. W najwyższej kategorii pies na ringu spędza łącznie około 45 minut.
Pracę psa ocenia jeden lub kilku sędziów, który ma do pomocy jednego lub dwóch pomocników-pozorantów, gospodarza ringu oraz jednego/dwóch sekretarzy. Ponadto organizator musi zapewnić co najmniej dwie osoby, które będą pełniły rolę pomocniczą i będą na przykład przestawiały przeszkody, podrzucały jedzenie itd.
Pozorant-pomocnik (w skrócie PP)
Pozorant-pomocnik niegdyś nazywany „apaszem”, „manekinem-figurantem”, czy „pajacem”, a w Ameryce określany jako „Decoy” (wabik) w Mondioringu pełni szczególną rolę. Ubrany w kostium, który waży około 10 kg i jest przystosowany w całości do gryzienia, podczas pracy na ringu ma za zadaniem nie tylko walczyć z psem podczas samego ataku. Musi on również umiejętnie odgrywać sceny, podczas których pies będzie mógł zaprezentować swoje opanowanie i najwyższy stopień wyszkolenia. Psi zawodnik musi bowiem akceptować bliską obecność PP i jego poczynania do momentu wystąpienia rzeczywistego ataku.
W Mondioringu PP ma dużą swobodę w walce z psem. Może on robić uniki i zwody, zasłaniać się przedmiotami. Ma to na celu pokazanie zaciętości i wytrwałości psa w ataku. Jego odporność na rozproszenia i bodźce zewnętrzne. Żelazną zasadą jednak jest to, że PP nie może zadać psu bólu podczas walki. Dobro i bezpieczeństwo psa jest tutaj najważniejsze.
Zadania, jakie przed psem stawia Mondioring
Jak już wspomnieliśmy, przed psem czekają zadania z trzech zakresów: posłuszeństwa, skoków i obrony.
Posłuszeństwo
Posłuszeństwo w Mondioringu skupia się mniej na technice, a bardziej na samym fakcie bezwzględnego posłuszeństwa i wykonywania komend. Obejmuje ono:
- chodzenie przy nodze
- pozostawanie pod nieobecność przewodnika, podczas którego następuje próba rozproszenia psa
- wysyłanie naprzód na odległość od 20 do 40 metrów w zależności od kategorii
- zmiany pozycji
- niepodejmowanie pokarmu rzuconego przez pomocnika w kategorii I, w kategorii II i III także leżącego na ziemi
- aportowanie dowolnego przedmiotu do wagi 1 kg z wyłączeniem przedmiotów metalowych i szklanych
- szukanie przedmiotu dla kategorii II i III
Skoki
Mondioring skupia się równiez na sprawności psa.
W kategorii I przewodnik wybiera jeden z trzech możliwych skoków (płotek, palisada lub skok w dal). W kategorii II pies musi obowiązkowo przeskoczyć płotek i palisadę lub skok w dal. W kategorii III obowiązkowe są już wszystkie trzy skoki. Przewodnik oprócz kategorii I może wybrać wysokości przeszkód, jednak musi się liczyć z tym, że są one inaczej punktowana. Jedynie za pokonanie najwyższych pies dostanie maksymalną ilość punktów.
Zadania obronne
To zawsze najbardziej widowiskowa konkurencja. Mamy tutaj:
- atak frontalny z pałką, w kategorii II i III również obejmuje on przeszkodę, którą pies musi pokonać, aby zaatakować pozoranta. Może nią być: zbiornik wodny, bele słomy, opony, siatka czy żaluzje pionowe na bramce. Wszystkie przeszkody muszą być zaprojektowane tak, by nie stwarzać zagrożenia dla psa
- atak frontalny z przedmiotami. PP ma w ręku przedmioty, którymi próbuje przestraszyć i zdekoncentrować psa podczas ataku. Mogą to być np. gałęzie, szmaty, gazety, kawałki folii, worek i inne przedmioty niestwarzające zagrożenia dla psa, ale utrudniające mu wykonanie zadania
- atak w ruchu z chwytem w trakcie „ucieczki” PPatak w ruchu z zatrzymaniem psa. Pies zostaje odwołany z pościgu za pozorantem tuż przed jego schwytaniem
- poszukiwanie i konwój PP dla kategorii II i III, gdzie pies najpierw musi znaleźć, a następnie pilnować, przeprowadzić konwój i uniemożliwić ucieczkę PP
- obrona przewodnika, która jednak następuje za każdym razem według innego scenariusza, co czyni Mondioring jeszcze bardziej interesującym
- pilnowanie przedmiotu podczas nieobecności przewodnika
Warunki dopuszczenia psa zawodów Mondioring
Regulamin Mondioringu mówi, że do zawodów może zostać dopuszczony pies każdej rasy, który posiada rodowód wydany przez FCI i w dniu zawodów ma ukończone co najmniej 12 miesięcy. W praktyce czworonóg musi mieć również odpowiednie warunki fizyczne, jak i psychiczne, by trenować tego rodzaju dyscyplinę.
Na mistrzostwach świata zdecydowana większość psich zawodników to Owczarki Belgijskie Malinois z linii użytkowej. Rzadziej spotkamy tu Owczarki Niemieckie, czy Holenderskie. Nie mniej nie są to jedyne rasy, z którymi możemy trenować i startować w zawodach. Dobermany, Amstaffy czy inne psy, które psychicznie i fizycznie podołają zadaniu, jak najbardziej mogą próbować swoich sił w Mondioringu. W Polsce działają kluby zrzeszające miłośników tego sportu, gdzie spotkamy profesjonalistów, którzy pomogą nam rozpocząć przygodę z tą dyscypliną.