Pasożyty u psów to problem, z którym musi zmagać się wielu właścicieli czworonogów. Okazuje się, że może mieć je każdy pies, nawet ten, który większość czasu spędza w naszym domu i jest regularnie wyprowadzany na smyczy. Możemy rozróżnić pasożyty wewnętrzne, bytujące w jelitach, jak i zewnętrzne, znajdujące się na skórze zwierzęcia. Należy pamiętać, że każdy rodzaj robaków może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia zwierzęcia, a w niektórych przypadkach także jego właściciela. Poniższy artykuł będzie dotyczył tego, jak rozpoznać zarobaczenie u swojego psa oraz jakie kroki podjąć, aby skutecznie pozbyć się nieproszonych gości z jego układu pokarmowego.
Robaki u psa – przyczyny
Skąd biorą się robaki u psa? To pytanie z pewnością niejednokrotnie zadał sobie każdy właściciel czworonożnego przyjaciela, którego dotyczył ten problem. Do zarażenia robakami dochodzi przez bezpośredni kontakt psa z jajami pasożyta, które mogą znajdować się w kale, ziemi w wodzie lub pokarmie – jest to szczególnie częste przy spożyciu innego zwierzęcia posiadającego robaki, np. myszy, ptaka czy szczura.
Na zarażenie pasożytami szczególne narażone są szczenięta. W ich przypadku do zainfekowania może dojść już w łonie matki, bowiem larwy glist mogą przenikać przez łożysko i w ten sposób dostać się do organizmu szczeniąt. Oprócz tego szczeniaki mogą zarazić się pasożytami, spożywając mleko matki. Tak wczesne zarażenie pasożytami może mieć zły wpływ na zdrowie psa i znacznie osłabić jego układ odpornościowy.
Robaki u psa – rodzaje
Istnieje kilka rodzajów robaków endogennych. Można podzielić je ze względu na kształt (robaki obłe, płazińce) i miejsce występowania (pasożyty mogą występować nie tylko w jelitach, ale także sercu, płucach a nawet oczach). Do robaków, które najczęściej występują u psów, zalicza się:
- glisty – przedostają się do jelita cienkiego, a ich obecność może prowadzić do poważnych chorób (np. toksokarozy). Larwy mogą przemieszczać się wraz z krwią przez wątrobę i płuca. Stąd powszechnym objawem zarażenia glistami jest częsty kaszel. Innymi charakterystycznymi objawami są częste biegunki, spadek masy ciała pomimo apetytu, apatia i wypadanie sierści;
- tasiemce – znajdują się w jelicie, do którego wydalają zbędne produkty przemiany materii (nie posiadają własnego układu pokarmowego), co może prowadzić nawet do zamknięcia światła jelita. Niektóre z nich mogą dorosnąć nawet do 5 metrów długości. Do zarażenia dochodzi przez spożycie zainfekowanego żywiciela lub narządów, w których mogą znajdować się larwy tasiemca. Objawy, które mogą świadczyć o jego obecności w organizmie psa, to: częste biegunki na zmianę z zaparciami, wymioty, obecność śluzu w kale, chwiejny chód, a nawet napady padaczki. Niektóre z tasiemców mogą być także niebezpieczne dla człowieka;
- włosogłówka – to nicień, który występuje w jelicie grubym psa i żywi się jego krwią. Jego obecność może powodować zmiany zapalne w śluzówce oraz anemię. Objawem obecności mogą być krwiste biegunki i zahamowanie wzrostu, stąd włosogłówka jest szczególnie niebezpieczna w przypadku młodych psów;
- tęgoryjec – może dostać się do organizmu psa przez skórę, a następnie wraz z krwią do serca i płuc i w końcu do jelit. Objawy zarażenia to biegunki, wychudzenie, brak apetytu, a w poważniejszych przypadkach także duszności, wysypka, reakcje alergiczne czy nawet wybroczyny.
Jak rozpoznać, że pies ma robaki?
Choć objawy zarażenia poszczególnymi pasożytami mogą się różnić, istnieją charakterystyczne symptomy, które zawsze powinny wzbudzić naszą czujność. Pamiętaj, że wczesne wykrycie robaków u zwierzęcia to szansa na szybszy powrót do zdrowia. Do objawów można zaliczyć:
- apatię;
- brak apetytu;
- biegunki i zaparcia;
- obecność krwi lub śluzu w kale;
- saneczkowanie;
- chudnięcie;
- wypadanie i złą kondycję sierści;
- obecność jaj w kale lub wymiotach;
- reakcje alergiczne.
Co na robaki u psa?
Leczenie robaków u psa przebiega w sposób farmakologiczny. Przed jego rozpoczęciem powinno wykonać się badanie kału lub krwi, dzięki czemu będzie wiadome, z jakim rodzajem robaków mamy do czynienia. Ma to także wpływ ma dobór preparatów leczniczych, jak i skuteczność samego leczenia. Dawkowanie, jak i długość trwania kuracji powinno być ściśle określone przez lekarza weterynarii.
Kiedy można odrobaczać psa? Szczenięta powinny być odrobaczane od 2. tygodnia życia. Do osiągnięcia przez niego wieku 6 miesięcy zabieg ten powinien być powtarzany co miesiąc. W przypadku dorosłych psów częstotliwość wynosi 3 miesiące. Pamiętajmy, aby nigdy nie bagatelizować objawów, które mogą świadczyć o obecności pasożytów.
Jak karmić psa w czasie odrobaczania?
Pies, w którego organizmie znajdują się pasożyty, może mieć problemy z przyswajaniem pokarmu. Wpływ na to mają przede wszystkim częste biegunki i wymioty, które podrażniają błonę śluzową przewodu pokarmowego, jak i zaparcia. Dlatego też w tym czasie należy szczególnie zadbać o to, aby przyjmowany przez niego pokarm był lekkostrawny, a także zawierał niezbędne substancje odżywcze, witaminy i mikroelementy, których w jego organizmie może w tym czasie brakować.
W tym czasie warto sięgać po produkty najwyższej jakości, jak chociażby karmy weterynaryjne FORZA10 ACTIVE LINE https://sklepzkarmami.pl/277-karma-sucha-forza10-active-line. Ich specjalistyczna formuła oraz wyselekcjonowane składniki świetnie wpisują się w potrzeby psów, które w czasie odrobaczania mogą posiadać problemy z układem pokarmowym.