Strach u psa

Istnieje jeden warunek stanowiący źródło cierpienia dla psa, nawet jeśli ma on bardziej psychiczne niż somatyczne podłoże: strach. Jest to podstawowe uczucie, którego, jak w przypadku wszystkich innych uczuć, nie da się całkowicie wyeliminować z życia zwierzaka. W związku z tym ważne jest, aby unikać sytuacji, w których pies będzie żył w ciągłym strachu, unikać zamierzonego straszenia go lub narażania na sytuacje, które mogą go przerażać. Krótko mówiąc, kto ma psa, musi go jak najbardziej chronić przed strachem.

Kilka przyczyn wywołujących strach u psa

Czasami strach nie wynika z konkretnej sytuacji, ale ze szczególnych przesłanek, które mogą mieć kilka przyczyn. Czasami uraz, zwłaszcza powstały w okresie szczenięcym, może prowadzić do różnych form fobii, z którymi dany osobnik będzie musiał żyć do końca swoich dni. Innym razem słaba stymulacja w pierwszych miesiącach życia sprawia, że pies jest nadwrażliwy i dlatego nie potrafi stosować filtra emocjonalnego w odniesieniu do wydarzeń ze świata zewnętrznego. Innym razem jeszcze, brak doświadczenia, zawsze w pierwszych okresach życia, czyni psa niepewnym w sytuacjach, które powinny być mu znane. Ta niepewność może dotyczyć sytuacji życiowych, relacji z innymi psami, relacji z ludźmi.

Co można zrobić?

W pierwszych dniach po adopcji nie należy zostawiać szczeniaka samego, nawet w nocy, aby pomóc mu przyzwyczaić się do nowego życia. Należy pozwolić mu na poznawanie świata, a także przyzwyczaić go do poznawania, unikając przy tym ciągłego trzymania na smyczy, ponieważ nie pomoże mu to w budowaniu samodzielności, która stanowi podstawę dla bezpieczeństwa jednostki. W przeciwnym razie szczeniak będzie praktycznie przyklejony do właściciela, kiedy ten będzie obecny, a następnie popadnie w rozpacz i panikę, gdy znajdzie się sam.

Kiedy pies niszczy i brudzi w domu, kiedy zostaje sam, nie oznacza to, że chce nam dokuczyć, ale, że padł ofiarą strachu. Jeśli go ukaramy, to tylko pogorszymy problem. Przeciwnie, niezbędne jest zachęcanie go do budowania jego emocjonalnej samodzielności poprzez motywowanie do czynności poznawczych, zwiadowczych i poszukiwawczych.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.