Broholmer - dawny stróż dworów i wiejskich posiadłości

Broholmer – dawny stróż dworów i wiejskich posiadłości

Pierwotnie używany do polowań, następnie pełnił funkcję stróża wiejskich posiadłości i dworów, obecnie doskonale sprawdza się również w roli psa rodzinnego. Broholmer zwany duńskim mastifem, choć imponuje wyglądem i posiada cechy dobrego stróża, jednocześnie łatwo dogaduje się z dziećmi, a także innymi zwierzętami, co czyni go miłym towarzyszem na co dzień.

Broholmer - dawny stróż dworów i wiejskich posiadłości

Broholmer – historia

W Danii, rodzimym kraju Broholmera, psy w tym typie były znane już w średniowieczu. Mówi się, że są wynikiem krzyżówki mastifów angielskich z lokalnymi psami. Pierwotnie wykorzystywane były jako pomocnicy myśliwych przy polowaniu. W późniejszych czasach zaczęły być coraz bardziej popularne jako psy stróżujące, pilnujące wiejskich posiadłości oraz dworów.

W XVIII pracę nad wyrównaniem lokalnej populacji psów podjął hrabia Sehested z Broholmer. Krzyżował on ze sobą psy w określonym typie, co ostatecznie zaowocowało utworzeniem rasy nazwanej od miejscowości, z której pochodził, czyli właśnie „Broholmer”. Rasa stała się popularna wśród właścicieli dużych posiadłości i dworów, gdzie sprawdzała się jako pies stróżujący.

Po II wojnie światowej sytuacja rasy jednak znaczenie się pogorszyła. Panująca bieda nie sprzyjała posiadania tak dużego i kosztowanego w utrzymaniu psa. Populacja spadła tak bardzo, że rasa została uznana za wymarłą. Na szczęście w 1975 roku grupa miłośników Broholmerów założyła stowarzyszenie mające na celu odtworzenie rasy. Zapaleńcy przeszukali cały kraj, by znaleźć psy, w których żyłach płynęła stara krew mastifów duńskich. Ich działania zostały entuzjastycznie przyjęte również przez Duński Związek Kynologiczny i w 1982 roku rasa ponownie została oficjalnie zatwierdzona.

Dzisiaj, choć rasa nie należy do popularnych, to jednak nie grozi jej już wyginięcie. Oprócz Danii Broholmera znajdziemy między innymi w Niemczech, Holandii, Estonii, Norwegii, Rosji, Finlandii, Anglii, a także w Stanach Zjednoczonych.

Broholmer – wygląd

Mastif duński to rosły pies dochodzący do około 75 cm w kłębie i wagi 50 – 70 kg psy i około 70 cm w kłębie i 40 – 60 kg suki. Jego sylwetka wpisuję się w prostokąt. Głowa jest masywna i szeroka, z grubą szyją i umiarkowanie luźną skórą. Co ważne kufa i czaszka są jednakowej długości. Kiedy pies jest zrelaksowany, głowa trzymana jest nisko, co sprawia, że jego sylwetka wydaje się być lekko przygarbiona. Nos jest duży i niezależnie od umaszczenia zawsze koloru czarnego. Wargi są obwisłe, a szczęki mocne o silnym umięśnieniu.

Okrągłe oczy Broholmera mogą być w kolorze od jasnego do ciemnego bursztynu. W jego spojrzeniu przebija pewność siebie. Średniej wielkości uszy wiszą blisko policzków i są raczej wysoko osadzone.

Klatka piersiowa jest szeroka i głęboka, z dobrze wykształconym przedpiersiem. Prosta linia grzbietu kończy się opadającym lekko zadem. Ogon osadzony stosunkowo nisko jest gruby u nasady i nieowłosiony. W ruchu pies unosi go wyżej, ale raczej poniżej grzbietu. Wadą jest gdy zakręca się on nad grzbietem.

Kończyny przedni i tylne są mocne i dobrze umięśnione. Kątowanie powinno zapewniać swobodny ruch i dobry wykrok w stępie i kłusie. Sierść Broholmera jest krótka i przylegająca. Posiada także gęsty podszerstek. Maść może być żółta z czarną maską, złocisto ruda lub czarna. Dozwolone są białe znaczenia, które mogą występować na piersi, łapach i końcu ogona.

Broholmer – charakter

Broholmer jest spokojnym, pewnym siebie, zrównoważonym psem, który jednak wciąż posiada cechy dobrego stróża. Jest bardzo przywiązany do swojej rodziny i zazwyczaj bardzo dobrze dogaduje się zarówno z dziećmi, jak i z innymi psami i innymi zwierzętami. Do tego ma towarzyskie usposobienie, o czym trzeba pamiętać, ponieważ źle znosi zbyt długie odosobnienie.

Broholmer – zdrowie

Dzięki restrykcyjnemu programowi hodowlanemu Broholmer jest rasą cieszącą się bardzo dobrym zdrowiem. Nie mniej zdarzają się, jak w większości dużych ras, przypadki dysplazji stawów biodrowych/łokciowych. U niektórych osobników wykryto także zwężenie aorty. Hodowcy zwracają także uwagę, że młode psy mogą cierpieć na chorobę lokomocyjną, która zazwyczaj przechodzi, kiedy pies osiąga 1-2 lata.

Broholmer – pielęgnacja

Duński mastiff nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Wystarczy sprawdzanie stanu zębów, uszu i pazurów, oraz wyczesanie psa szczególnie w okresie linienia, oraz ewentualna kąpiel w razie potrzeby.

Broholmer – dla kogo?

Przede wszystkim dla osób, które są w stanie zapewnić tak dużemu psu odpowiednie warunki. Chociaż ze względu na swój zrównoważony temperament Broholmer odnajdzie się nie tylko w domu, ale i w mieszkaniu, to jednak musimy sobie zdawać sprawę z gabarytów naszego potencjalnego przyjaciela. Takich rozmiarów pies niewątpliwie nie pozostanie niezauważony w mniejszej przestrzeni. Dodatkowo Broholmery lubią ruch i potrzebują przynajmniej jednego dłuższego spaceru w ciągu dnia.

Ogólnie jednak jest to rasa niesprawiająca szczególnych problemów z wychowaniem, choć czasem bywa uparta. Przy odrobinie cierpliwości może jednak z powodzeniem przygotować Broholmera również do bardziej sportowych aktywności. Jednak należy pamiętać by jak w przypadku każdej tak dużej rasy, w młodym wieku nie przeforsowywać zanadto psa, co mogłoby się negatywnie odbić na jego zdrowiu. Obecnie Broholmery najczęściej pełnią jednak z powodzeniem rolę psów rodzinnych.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.