Rasa wywodząca się z kraju Świętego Mikołaja i zapewne niegdyś pasąca jego stado reniferów. Lapoński pies pasterski, czy też lapinporokoira, pochodzi z Finlandii, gdzie od wieków był pomocnikiem hodowców reniferów. Choć tradycyjnie pasienie kojarzy się przede wszystkim z owczarkami, to lapinporokoira owczarkiem nie jest. Według nomenklatury FCI należy on bowiem do V grupy, w której znajdziemy szpice i psy ras pierwotnych.
Lapoński pies pasterski – historia
Psy w typie lapońskiego psa pasterskiego były używane przez Lapończyków od dawna do wypasu reniferów. W latach pięćdziesiątych XX wieku rozpoczęto ich rejestrację w księgach rodowodowych. Po czasie jednak zauważono, że występują dwa typy szpiców pasterskich z tamtych rejonów i ostatecznie w 1966 roku podzielono je dwie odrębne rasy: fińskiego lapphunda i lapońskiego psa pasterskiego.
Lapoński pies pasterski – wygląd
Lapoński pies pasterski jest niepozornym psem średniej wielkości. Jego idealna wysokość w kłębie to 51 cm – psy i 46 cm – suki. Dopuszcza tolerancja od tej wartości do 3 cm zarówno w górę, jak i w dół. Sylwetka lapinporokoira wpisuje się w prostokąt i długość tułowia przekracza o około 10% wysokość w kłębie. Psy tej rasy są umięśnione, jednak nie sprawiają wrażenia topornych.
Głowa lapońskiego psa pasterskiego jest wydłużona, a kufa powinna być nieznacznie krótsza niż czaszka. Nos jest koloru czarnego i powinien kolorystycznie odpowiadać umaszczeniu. Jego ciemne oczy również powinny harmonizować z umaszczeniem.
Lapinporokoira ma stojące, średniej długości i dość szerokie u nasady uszy, a ich wnętrze pokryte jest gęstym włosem. Mocna szyja jest natomiast umiarkowanej długości. Grzbiet jest mocny i umięśniony, a zad dość długi i nieco skośny. Lapońskie psy pasterskie mają głęboką i długą, choć niezbyt szeroką klatkę piersiową. Ich ogon jest średniej długości i okrywa go gęste futro. Kiedy pies jest rozluźniony, ogon swobodnie zwisa. Podczas ruchu lekko się zawija, ale nie powinien unosić się nad grzbiet.
Przednie łapy tego pasterskiego szpica są pokryte gęstym włosem również od spodu. Psy tej rasy poruszają się swobodnie i lekko. To doskonałe i wytrzymałe kłusaki. Włos okrywowy lapońskiego psa pasterskiego jest raczej szorstki, odstający i średniej długości. Na szyi, klatce piersiowej oraz z tyłu ud jest on dłuższy i bardziej obfity. Podszerstek natomiast jest gęsty i delikatny.
Maść lapinporokoira jest czarna w różnych odcieniach, łącznie z szarawą i ciemnobrązową, z jaśniejszymi odcieniami. Brązowe i szarawe znaczenia zazwyczaj występują na głowie oraz dolnych partiach tułowia i na kończynach. Dopuszcza się także białe znaczenia. Mogą występować one na szyi, klatce piersiowej i kończynach. Podszerstek jest w kolorze czarnym, szarawym lub brązowawym.
Lapoński pies pasterski – charakter
Lapońskie psy pasterskie cieszą się opinią jednych z bardziej posłusznych szpiców. Są przyjacielskie, opanowane i inteligentne. Mogą być jednak szczekliwe. Choć lapinporokoira nie jest typowym psem do towarzystwa, mocno przywiązuje się do rodziny. Mimo że nie jest specjalnie agresywny, doskonale sprawdzi się jako pies stróżujący. Z innymi psami zazwyczaj dogaduje się bez problemu. Rasa ta potrzebuje również dużej dawki aktywności, dlatego nadaje się przede wszystkim dla osób mogących im zapewnić odpowiednią ilość ruchu.
Lapoński pies pasterski – zdrowie
Rasa ta powstała w bardzo wymagających warunkach atmosferycznych. To sprawiło, że psy tej rasy nie mają szczególnych problemów zdrowotnych. Bardzo dobrze znoszą niesprzyjające warunki atmosferyczne. Co ciekawe zaskakująco dobrze znoszą również cieplejsze temperatury. Lapońskie psy pasterskie żyją zazwyczaj około 12 – 14 lat i cieszą się dobrym zdrowiem.
Lapoński pies pasterski – pielęgnacja
Lapinoporokoira jestem psem łatwym w pielęgnacji. Oprócz standardowych zabiegów związanych z pielęgnacją uszu, oczu, pazurów i zębów wymagają jedynie od czasu do czasu wyczesania. Jedynym problematycznym momentem będą jednak okresy intensywnego linienia, gdzie psy te tracą obficie futro. Wtedy też wymagają częstego i dokładnego wyczesywania.
Lapoński pies pasterski – dla kogo?
Z racji umiłowania do aktywności lapinporokoira będzie wspaniałym towarzyszem przede wszystkim dla osób aktywnych. Odnajdzie się również w psich sportach takich jak agility, flyball, czy freesbie. W porównaniu do innych przedstawicieli szpiców cieszy się opinią psa posłusznego i niesprawiającego większych problemów wychowawczych. Odnajdzie się również w roli ulubieńca aktywnej rodziny. Nie powinien mieć problemów z dogadaniem się z dziećmi.