Owczarek Podhalański - polski król Tatr

Owczarek Podhalański – polski król Tatr

Owczarek podhalański, inaczej nazywany podhalanem, jest jedną z pięciu polskich ras, które zostały oficjalnie uznane przez FCI. Wyhodowany, by chronić stado przed drapieżnikami w trudnych warunkach górskich, dzisiaj pełni też rolę psa rodzinnego dla wąskiej grupy miłośników rasy.

Owczarek podhalański – historia

Owczarka podhalańskiego ukształtował surowy klimat Tatr ciągnących się zarówno po stronie polskiej, jak i słowackiej. Jest on bardzo blisko spokrewniony ze słowackim czuwaczem i węgierskim kuvaszem. Dokładna historia powstania rasy, jak w przypadku większości ras, nie jest do końca znana. Niektórzy przypisują im pochodzenie od rzymskich psów górskich z Maremmy. Mówi się również o wpływie psów przywiezionych przez Turków. Niezależnie od pierwotnego pochodzenia białe owczarki podhalańskie przez lata pełniły rolę psów górskich chroniących stada owiec przed drapieżnikami takimi, jak wilki i niedźwiedzie. Ich białe umaszczenie ułatwiało dostrzeżenie psa w ciemności oraz odróżnienie go od drapieżników.

Pierwszy wzorzec owczarka podhalańskiego został stworzony na początku lat 30, a pierwsza wystawa, na której został oficjalnie zaprezentowany, odbyła się w Zakopanem w 1937 roku. Wtedy to na ringu pojawiło się aż 65 owczarków podhalańskich. Po II wojnie światowej w 1954 roku grupa miłośników podhalanów zebrała się, by reaktywować podupadłą w tamtym okresie rasę i w tej chwili owczarek podhalański, choć nie jest powszechnie znany, jednak ma swoich wielbicieli zarówno w Polsce, jak i Belgii, Niemczech, Francji, czy Holandii.

Owczarek Podhalański - polski król Tatr

Owczarek podhalański – wygląd

Podhalan to pies o mocnej, zwartej budowie i prostokątnej sylwetce. Psy osiągają w kłębie 65 – 70 cm wzrostu, suki są nieco niższe 60 – 65 cm. Ich cechą charakterystyczną jest jednolicie białe umaszczenie. Na głowie, kufie oraz na przedniej stronie nóg od stawu skokowego w dół, podhalany mają krótką, gęstą sierść. Na tułowiu i szyi jest ona długa, gęsta, w dotyku twarda z obfitym podszerskiem. Może być w tych miejscach prosta lub lekko falista. Na udach włos jest obfity i długi. Ogon również silnie owłosiony i puszysty.

Tułów owczarka podhalańskiego jest długi i masywny. Grzbiet jest szeroki i prosty o szerokich lędźwiach. Ogon jest noszony poniżej linii grzbietu lub w momencie ekscytacji ponad grzbietem. Głowa jest proporcjonalnej wielkości, nos czarny, oczy średniej wielkości, wyraziste i lekko skośne. Tęczówka jest koloru ciemnobrązowego, a krawędzie powiek są ciemne.

Owczarek podhalański – charakter

Aby móc spełnić swoje zadanie obrońcy i stróża stada szczególnie w tak trudnych i wymagających warunkach, owczarek podhalański musiał, być odporny na warunki pogodowe, a także być odważnym i inteligentnym. Choć na co dzień jest psem spokojny i zrównoważony, to nieprzerwanie zachowuje czujność szczególnie w obecności nieznanych mu osób. Pomimo przywiązania do rodziny ma w sobie sporą dozę niezależności i na pewno daleko mu do przymilnych i uległych golden retriverów, z którymi czasami bywa mylony przez mniej obeznanych psiarzy. Kluczową rolę w jego wychowaniu odgrywa odpowiednia socjalizacja i konsekwencja. To pies lojalny wobec swojej rodziny, ale charakteryzujący się silnym charakterem.

Owczarek podhalański – zdrowie

Podhalan to wytrzymały i odporny na warunki atmosferyczne pies jednak i on nie jest wolny od pewnych przypadłości. W rasie tej występuje dysplazja stawu biodrowego i łokciowego. Należy również uważać na możliwe skręty jelit, a także choroby oczu entropium i ektropium. Entropium jest to wywinięcie powieki do wewnątrz, ektropium natomiast to wywiniecie powieki na zewnątrz. W przypadku pierwszej przypadłości rzęsy i sierść wywiniętej powieki stale podrażniają gałkę oczną, w wyniku czego występuję stan zapalny. W drugim przypadku, ze względu na pozycje powieki, zostaje odsłonięta spojówka i część gałki ocznej.

 

Owczarek podhalański – pielęgnacja

Choć wydawałoby się, że biała sierść będzie kłopotliwa w utrzymaniu w czystości, jednak jest zupełnie odwrotnie. Sierść owczarka podhalańskiego nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Wystarczy raz w tygodniu ją wyczesać. Sierść ma właściwości samoczyszczące i brud nie trzyma się na niej długo. Jedynie w okresie linienia podhalan wymaga większej uwagi i wtedy należy regularnie wyczesywać martwe włosy.

Owczarek podhalański – dla kogo?

Podhalan to duży pies, który wymaga odpowiedniego, konsekwentnego ułożenia. W przypadku spełnienia tego warunku podhalan będzie miłym, wiernym towarzyszem całej rodziny. Ze względu na swój silny instynkt stadny lubi być tam, gdzie jego właściciel. W domu będzie spokojnym, wręcz nieco leniwym pieszczochem. Pomimo że lubi ruch, jednak nie nadaje się na psa do długich i wymagających spacerów.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.