Puli to niewielki owczarek pochodzący z Węgier na pierwszy rzut oka przypominający mniejszą wersję węgierskiego komondora. Tak samo jak on wyróżnia się nietypową szatą skręcającą się w charakterystyczne sznury. Jednak mimo fizycznego podobieństwa puli cechuje się zupełnie innym usposobieniem, a jego pierwotna rola jako psa pasterskiego była również inna.
Puli – historia rasy
Historia rasy związana jest z Azją Środkową, z której na tereny Węgier przybyły plemiona Madziarów sprowadzając ze sobą psy będące protoplastami dzisiejszego puli. Ich zadaniem było przede wszystkim pomaganie pasterzom przy wypasie owiec i bydła. Pełniły tutaj rolę psów zaganiających, a także dodatkowo sprawdzały się jako stróże obejścia. Planową hodowlę tej rasy rozpoczęto na początku XX wieku, a jej oficjalny wzorzec FCI zatwierdziło w 1924 roku. Puli został oficjalnie przypisany do I grupy FCI – owczarki i inne psy pasterskie z wyłączeniem szwajcarskich psów do bydła. Pomimo swoich walorów użytkowych rasa nigdy nie zdobyła dużej popularności na świecie i do dziś pozostaje jednym z mniej znanych przedstawicieli psów pasterskich.
Puli – wygląd
Puli zalicza się do psów średniej wielkości. Samce osiągają w kłębie 41 – 47 cm wysokości i wagę 10 – 15 kg. Suki są nieco mniejsze i zgodnie ze wzorcem mają od 38 cm do 44 cm wysokości i wagę w granicach 8 – 13 kg. Ogólna sylwetka puli wpisuje się w kwadrat. Psy tej rasy mają wydłużoną kufę i stojące, załamane na końcach ku przodowi uszy. Ich ogon jest wysoko osadzony i koliście zaokrąglony nad zadem.
Jednak najbardziej charakterystyczną cechą puli jest jego szata. Składa się ona z twardszego włosa okrywowego i miękkiego podszerstka. Naturalnie tworzy sznury, które nieprzycinane u kilku letniego psa mogą sięgać aż do ziemi. Puli może występować w kolorze szarym, czarnym, płowym w odcieniu czerwonym, żółtym lub kremowym. Może być także całkowicie biały.
Puli – charakter
Ten niewielki owczarek z Węgier charakteryzuje się wesołym usposobieniem i sporym temperamentem. Bardzo chętnie współpracuje z człowiekiem i chętnie uczestniczy we wszelkich aktywnościach. Do tego puli są zwinne i skoczne dlatego idealnie sprawdzą się w roli psich sportowców. Doskonale poradzą sobie w sportach takich, jak agility, frisbee czy flyball. Psy tej rasy odnajdą się również znakomicie w roli rodzinnego pupila.
Puli ma dobrze rozwinięty instynkt stróżujący i wobec obcych bywa nieufny. Może być również nieco szczekliwy. Generalnie jednak puli są rasą należących do łatwych w prowadzeniu i nie powinny sprawiać większych problemów, a z jego wychowaniem powinien sobie poradzić nawet mniej doświadczony właściciel.
Puli – pielęgnacja
Charakterystyczna szata puli zaczyna skręcać się w sznury, kiedy psy osiągają około 9 miesiąc życia. Jeżeli chcemy zapobiec temu zjawisku, należy psa codziennie szczotkować, jednak będzie wymagało to on nas żelaznej konsekwencji. Jeśli jednak pozostawimy włos w stanie naturalnym, skręci się on w sznury, które dla zachowania estetyki, należy co jakiś czas rozdzielać przy skórze, dzięki temu nie stworzą one jednego zbitego kołtuna.
Podstawową rzeczą, o której należy pamiętać przy pielęgnacji puli, jest fakt, że tak skręcona sierść długo schnie dlatego, najlepiej pomóc jej wyschnąć przy pomocy ręcznika, a następnie suszarki. Puli nie wymagają częstego kąpania, więc ich pielęgnacja nie jest kłopotliwa. Dla poprawy komfortu psa sznury można również skrócić lub wyciąć zwłaszcza w okolicach oczu.
Puli – zdrowie
Puli jest to rasa nie mająca większych problemów zdrowotnych. Ich przedstawiciele mogą żyć nawet do około 16 lat. Nie mniej nawet u nich zdarza się dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, a także choroby oczu.
Puli – dla kogo?
Puli jest psem, który sprawdzi się jako towarzysz dla każdego. Podatny na szkolenie i oddany właścicielowi idealnie odnajdzie się jako pies rodzinny, psi sportowiec, ale również przystosuje się do spokojniejszego trybu życia osoby starszej. Ze względu na swoje nieduże rozmiary odnajdzie się zarówno w domu z ogrodem, jak i w mieszkaniu pod warunkiem poświęcenia mu dostatecznej uwagi i umożliwienie swobodnego pobiegania po parku lub na łące.