Terier australijski jest pierwszą rasą, która została oficjalnie uznana w Australii i jednocześnie jednym z niewielu terierów, którego ojczyzną nie są wyspy brytyjskie. Ten jeden z najmniejszych przedstawicieli swojej grupy nigdy nie zdobył dużej popularności na arenie międzynarodowej i jest mniej znany choćby od swojego krewniaka, którego jest bezpośrednim przodkiem – australian silky teriera.
Terier australijski – historia
Terier australijski powstał na terenie Australii, a w jego żyłach płynie krew między innymi dandie dinmont teriera, skye teriera, black and tan teriera, a także yorkshire teriera. Pierwsze wzmianki o niewielkich, szorstkowłosych psach mieszkających z osadnikami w okolicach Campbell Town i Ross w Tasmanii pochodziły już z początku XIX wieku. Ich głównym zadaniem było zwalczanie gryzoni, a także węży, które licznie występują w Australii. Ponadto psy te były wiernymi i oddanymi psami do towarzystwa, które mocno przywiązywały się do członków swojej rodziny.
Pierwszy klub terierów australijskich powstał w 1887 roku w Australii, natomiast Angielski Kennel Club uznał rasę w 1933 roku.
Terier australijski – wygląd
Terier australijski charakteryzuje się dość długim tułowiem w stosunku do swojej wysokości i krótkimi kończynami. Psy osiągają około 25 cm w kłębie, suki są nieco niższe. Waga dorosłego samca waha się w okolicy 6,5 kg.
Głowa teriera australijskiego jest proporcjonalnej wielkości, z charakterystyczną „czuprynką” na jej szczycie, tworzoną przez miękkie włosy. Jego oczy są owalne i małe koloru ciemnobrązowego. Małe, szpiczaste uszy są ruchliwe i czujnie nastawione.
Teriery australijskie mają mocną i lekko łukowatą szyję. Ich tułów jest wydłużony nieco w stosunku do wysokości psa w kłębie. Grzbiet jest prosty a klatka piersiowa średniej głębokości i szerokości. Niegdyś cięty ogon pozostawiony w stanie naturalnym powinien być noszony wysoko, ale nie zakręcać się nad grzbietem.
Kończyny przednie teriera australijskiego są proste i równolegle ustawione. Sierść tworzy na nich pióro od łokcia po nadgarstek. Kończyny tylne są szerokie i średniej długości. Terier australijski porusza się energicznie, a jego krok jest wydajny.
Włos na tułowiu jest szorstki, prosty i gęsty o długości około 6 cm. Występuje także miękki i krótki podszerstek. Umaszczenie występuje w dwóch odmianach:
– błękitne, błekitno-stalowe lub błękitno-ciemnoszare z intensywnym podpalaniem występującym na kufie, uszach, spodniej części tułowia, dolnych partiach kończyn i łapach.
– jasno-piaskowe lub czerwone z czuprynką o ton jaśniejszą
Białe znaczenia na piersi i łapach w każdym wypadku stanowią wadę.
Terier australijski – charakter
Terier australijski jest psem żywiołowym, ma wesoły charakter oraz bardzo przywiązuje się do swoich właścicieli. Chociaż bywa uparty, jak to terier, uznawany jest za jednego z bardziej posłusznych przedstawicieli tej grupy.
Przy odpowiednim wychowaniu i socjalizacji psy te powinny dobrze dogadywać się z innymi psami, jednak sprowokowane na pewno nie pozostawią tego bez odpowiedzi. Teriery australijskie łatwa adaptują się różnych warunków i odnajdą się zarówno w mieście, jak i na wsi. Są dobrymi stróżami i lubią dzieci. Do obcych mogą odnosić się początkowo z rezerwą.
Terier australijski – zdrowie
Teriery australijskie mogą mieć tendencje do niektórych chorób takich jak:
– cukrzyca,
– choroba Legga- Calvego-Perhesa. Jest to choroba powodująca martwice głowy kości udowej. Jej pierwsze objawy pojawiają się u psów w młodym wieku i przybierają formę głównie kulawizny oraz bolesności stawu.
Terier australijski – pielęgnacja
Szorstka sierść teriera australijskiego jest łatwa do utrzymania w czystości i naturalnie nie ma tendencji do nadmiernego brudzenia się. Wystarczy psa raz w tygodniu wyczesać. Dodatkowo tak jak w przypadku innych ras, należy dbać o stan uszu, paznokci oraz zębów.
Co ważne terierów australijskich nie powinno się kąpać zbyt często, ponieważ może do prowadzić do zmiękczenia włosa.
Terier australijski – dla kogo
Teriery australijskie ze względu na swoje niewielkie rozmiary, a także łatwość, z jaką przystosowują się do danych warunków, sprawdzą się zarówno jako towarzysze osób mieszkających w mieście, jak i poza miastem. Jest to jednak rasa, która potrzebuje odpowiedniej dawki ruchu, dlatego jego właściciel powinien być osobą aktywną lub móc zapewnić mu możliwość spożytkowania nagromadzonej energii.
Teriery australijskie bardzo przywiązują się do swoich właścicieli, lubią dzieci i z przyjemnością będą pełnić także rolę domowego pupila.